BACK TO POÇO SALGADO

MEANWHILE in Poço Salgado... Ondertussen ben ik al voor een week terug. Het was eigenlijk echt heel
leuk om terug te keren- zeker toen ik toekwam en er (toevallig, maar toch) een heel welkomstcomité in de
keuken stond.

Ze kwamen eigenlijk voor te babbelen met Dona Julia (gastmama) over de nieuwste roddel,
maar veranderde al snel het onderwerp naar de reis. Ze wilden dan ook echt alles weten: wat heb je allemaal
bezocht? Samba gedanst? Aan copacabana gelegen? Zijn ze vriendelijk in Rio?

Ze waren vooral nieuwsgierig naar Rio De Janeiro. Om de een of andere reden zijn ze ook allemaal van mening dat Rio de eigenlijke hoofdstad is van Brazilië, en niet Brasilia (ook al kennen ze Rio enkel van op tv). Van Foz do Iguaçu had de meerderheid nog nooit gehoord, en Amazonewoud vonden ze een beetje raar
dat we dat waren gaan bezoeken: 'Je hebt hier toch ook natuur?'

Ik was heel blij met de reacties. Ik wist in het begin ook niet zo goed of ik te enthousiast moest zijn over de reis, omdat ik niet wil laten blijken van: 'Ik heb genoeg geld om veel in Brazilië te zien...', terwijl zij nooit
verder zijn geweest dan Fortaleza. Maar de studenten voor mij hebben ook een rondreis in Brazilië gemaakt,
ze waren het dus al wel 'gewoon', plus zij zijn eerder superblij voor mij dan 'triste' voor zichzelf.

Er was best veel veranderd in die drie weken dat ik weg was. Ondertussen is er een nieuwe baby bijgekomen, Yasmine. Ook veel biggetjes en kuikens; de keuken staat vol met bakken waar de kippen aan het broeden zijn.

Muggen zijn er ook bijgekomen- het had blijkbaar toch nog regelmatig geregend in Poço Salgado. Supertof ook, en ik weet niet of ik dit al verteld heb tijdens mijn toch al in aantal stijgende blogberichten, maar het had dus voor mijn komst wel degelijk al vier jaar niet meer geregend hier. In januari heeft het hier dan voor de eerste keer geregend, groot feest dus! En echt wel positief ook voor mij: het water was bijna op, wat zou betekenen dat we allemaal op stap mochten gaan met een paard of ezel om water te gaan halen in het dichtsbijzijnde meertje (1,5 km)...

Daarna heeft het nog regelmatig geregend, soms wat harder als anders. Je ziet wel dat het dorpje het totaal niet gewoon is om te leven met regen. Vele huizen zijn hier ook niet naar gebouwd: bij een beetje regen stond de keukenvloer al onder water bijvoorbeeld. Ook de zandwegen veranderen direct in een modderpoel,
waardoor het moeilijk wordt na twee dagen van felle regen om het dorp binnen te komen of te verlaten.
Opeens is alles ook vele groener geworden, en zie je bloemetjes die je dacht dat hier nooit zouden kunnen overleven.Het is nog steeds superwarm overigens, maar ik merk wel dat ik er (eindelijk na drie maand) aan begin te wennen!

Ook nieuw: we zijn een vrouwenvoetbalploeg begonnen! Jawel- ééntje had me na de feestdagen zien joggen en zei dat ze ook dringend eens meer moest gaan bewegen. Maar toen ik aanbood om samen te gaan joggen, zei ze dat ze dit 'te saai' vond. Ik dacht nog aan een volleybalploegje, maar bij gebrek aan een volleybal en net (die ik dus wel dringend eens ga zoeken) werd het voetbal! Ze kreeg al heel snel de andere meisjes overtuigd.

Het is heel willekeurig, sommige dagen komt iedereen (ook oudere vrouwen) opdagen, andere dagen alleen enkele meisjes. Maar ze willen wel degelijk ELKE DAG trainen 'om keigoed te worden', ook voor het toernooi dat blijkbaar binnen twee weken is. Typisch Braziliaans ook: de eerste training liep iedereen rond met echte sportkledij en zelfs zweetbandjes. Toen ze merkten dat de jongens van het dorp allemaal kwamen supporteren, stonden ze de tweede training er allemaal in hun mooiere kledij helemaal opgemaakt.

 Maar ze gaan er wel degelijk voor, en hebben geen schrik om je bijvoorbeeld onderuit te halen (merkte ik de eerste training al).

In het schooltje is er ook veel veranderd. De vakantie die voor hen gepasseerd is, is vergelijkbaar met onze 'zomervakantie'. Toen ik terugkeerde merkte ik dus dat er nieuwe leerlingen waren bijgekomen, en dat de oudsten nu met de bus naar Santana do Acaraù gingen.

Ook waren er volledig nieuwe leerkrachten: blijkbaar wisselen ze jaarlijks van dorp tot dorp om niet x aantal jaren in dezelfde school les te geven. De nieuwe Engelse lerares was alleszins ook superblij toen ik haar aanbood om te helpen met de Engelse les-- 'Ave Maria'-- en net zoals bij de andere leerkracht ging het van 'helpen' naar 'volledig overnemen'.

aha! er was zelfs een verandering in de- jawel- telenovela's!! Amor é vida is BLIJKBAAR gedaan, wat betekent dat ik de ontknoping volledig gemist heb... Ondertussen is er natuurlijk een nieuwe bijgekomen, waardoor ik de kans heb om van begins af aan te kunnen volgen!

tienermama

De kerk wordt ook gedeeltelijk gerenoveerd met een nieuwe cementlaag. Ik was wel blij te horen dat dit de enige vernieuwing zou zijn- in maart/april zou ik graag wat geld inzamelen om de communidade iets ´terug te geven´ en het leek me een leuk idee om de kerk te verven, aangezien deze nu heel basic en functioneel is en dit echt ´het heiligdom´ van de communidade is. Ook wil ik graag met het geld de Engelse cursussen laten afdrukken in echte cursussen. Maar daarover volgt nog meer info, maar dan zijn jullie al een beetje op de hoogte!

Aangezien mijn allerbeste vriendin Handan zaterdag verjaarde (en er geen camião of ônibus naar internetland
gaat in het weekend) wil ik graag via deze blog ook nog een FELIZ ANIVERSARIO wensen--
ook natuurlijk niet te vergeten aan my lovely swiftie zuster Lara-lauren (18 februari); muitos felicidades girl!!!! (Ze heeft geen facebook meer, dus gelieve haar allemaal te spammen op lara-lauren@hotmail.com). Op zulke momenten vind ik het wel echt jammer dat ik er niet bij kan zijn, maar not to worry: dat halen we
allemaal in na april ! :)

 Liefs!

Laure