donderdag 24 april 2014

AFSCHEID

 En toen kwam het dan ... het grote afscheid! Dichter en dichter kwam de laatste dag in Poço Salgado, nog sneller dan verwacht ook omdat er opeens keiveel te doen was. Eerst en vooral rondde ik de Engelse lessen af in het schooltje en overhandigde ik hen het schoolmateriaal !
Het was eigenlijk echt een beetje een ritueel-- de leerlingen moesten in drie rijen staan en allemaal samen een liedje zingen a la Afscheid nemen bestaat niet :) Daarna volgde een speech van de directrice, een tekstje van een groepje leerlingen, brieven van de leerkrachten, allemaal een knuffel en kus geven en een 'boa viagem', een kadootje van de leerkrachten (slaapkleedje in tijgerprint haha!). Toch wel een paar tranen en hup de laatste Engelse les! We hadden hierna ook met al de leerlingen twee uur Lichamelijke opvoeding!

foto's volgen!

Daarna ging ik met Merivalda inkopen doen met het geld van de inzamelactie-- om daarna te beginnen met de kerk te kuisen om te beginnen verven!



Toen was het paasvakantie en kwam zo goed als heel de familie van mijn gastmama langs voor vier dagen te spenderen in Poço Salgado! Er was ook een dochter jarig dus het was echt wel groot feest-- veel drank werd gedronken... veel dieren geslacht..


manicure/ braziliaanse vlag door de menina's!


gastmama Dona Julia

bolo

' ale zo moeilijk kan da toch nie zijn ?! '


ritje
 Op zondag maakte we met een deel van de (al nuchtere) familie een wandeling op het stuk land van mijn gastpapa!






En ging erna het feest nog wat door..
duopartner


also
Datzelfde paasweekend was het naast elke dag mis ook nog een laatste Forro- fuif :) Jammer dat je na zes maand eindelijk de dans onder de knie krijgt en dan moet je alweer vertrekken...

De laatste dag in Poço Salgado bestond uit het maken van mijn tas, opruimen van de kamer, rondgaan met nog enkele kadootjes en foto's, voetbaltraining met de menina's en... een groot afscheidsfeest georganiseerd door zo goed als heel de communidade!

En een feest was het... op een gegeven moment zag ik zeker de helft van de kerk een traantje wegpinken, echt iedereen was superemotioneel wat ik eigenlij totaal niet verwacht had. Het begon met een speech van Merivalda-- daarna kreeg iedereen de kans om iets te zeggen als ze dit wouden. in een rijtje stonden dus bijna al de jongeren van Poço Salgado daar met een voorbereide brief/speech speciaal voor mij!!! Daarna was het moment voor kadootjes-- ik kreeg: een hangmat, een tshirt van Brazilie 'voor tijdens Copo do Mundo', een fles Canchaça, een badjas,armbandjes en zweetbandjes en oorbellen met de kleuren en vlag van Brazilie, nog een slaapkleedje, zeepjes, duizend brieven! Ook echt heel leuk was dat ze een boekje een maand ervoor waren begonnen om grappige momenten en opmerkingen in te schrijven, afscheidsbrieven, foto's... Minstens 30 personen hebben dus wel degelijk hier iets iingeschreven-- zelfs mensen die i helemaal niet zo goed kende. in de tijd dat ik geld inzamelde en kadootjes kocht 'zodat ze me zeker niet zouden vergeten' maakten zij blijkbaar ook superveel dingen voor mij dat ik de communidade zeker zou herinneren...

Hierna was het tijd voor cake en frisdrank -- Gevolgd door natuurlijk een gepaste afscheids- fotoshoot!





met doofstomme gastzus, rosinha

josiana en leiziane





totaal: 9 cakes!



De menina's hadden een liedje MET dansje voorbereid......



 wordt vervolgd :)

maandag 7 april 2014

wa gebeurt er me mijn geld ?!



!!!! TOTALE BEDRAG INGEZAMELD: 
950 euro / 2850 reais !!!!
Volg hieronder wat ermee gebeurt ! 



Applausje voor jezelf; Maxime, Florian, Hans, peter Marcel, Arne, Ires, papa & mama, stagebegeleider Jan & gezin, Hanne, Sarah, Evelyne, Ellen, Familie Dirickx, tante Sylva, Céline, Lies, Hannelore, Babette, leiding Scouts Tervant, opa Schaffen, familie Claeys- Verboven, Koen, Gert, Jorni-Jentl, Filip & Marleen, Miele, Joanna en Torben !

_________________________________

Wauw...Nooit had ik gedacht dat zoveel mensen zoveel geld én interesse zouden tonen voor de communidade!
Echt mooi om te zien dat jullie geld willen geven aan schoolmateriaal, maar ook aan de kerk; iets dat in België toch al lang niet meer vanzelfsprekend is. In plaats van alles nu toe te wijden 'Graças à Deus' (Dankzij God) zeggen ze nu al vaker 'Graças à Laure' of 'Graças à Belgica' :) então.. Muito obrigada iedereen!!
Het is veel meer dan gewoon een 'kado' dat ik nu kan achterlaten; zo kunnen ze eindelijk terug verder met wat meer schoolmateriaal (heel het schooljaar heb ik er nog geen schaar zien liggen); én ze kunnen de verbouwing van de kerk na twee jaar eindelijk terug verder zetten. Merci, merci, merci!

_____________________________

Wat gebeurt er met al dat geld ??

Zoals ik voordien al meldde, zal dit geld gaan naar zowel het schooltje van Poço Salgado als de kerk.
Tot nu toe is er al geld besteed aan;

- 270 euro aan schoolmateriaal: Pennen (zwart, blauw, groen), potloden, stiften, kleurboekjes, mappen, cursusblokken, doos voor het Engels materiaal in bij te houden, puntenboek, een perforator, paperclips, flashy meetlatten, post it's, plakband, alcoholstiften voor op het bord, scharen, papier (groen, geel, wit, blauw) voor te schrijven/tekenen, een wereldbol en knutselmateriaal. 

 
Afscheidsfeestje/ Overhandiging materiaal/ laatste Engelse les! Heel emotioneel hoor; ze moesten in drie rijen gaan staan en een liedje zingen á la ´´Afscheid nemen bestaat niet´´ maar dan in het Portugees! Ik kreeg knuffels, kussen en een kadootje van de leerkrachten: een sexy tijgerprint- slaapkleedje !

- 160 euro aan cement voor de kerk;
( ondertussen hebben ze de voorgevel al bijgewerkt!)





Witte verf voor de muren binnen en buiten de kerk, blauwe verf voor de deuren! (63 euro)
Ondertussen zijn we ook begonnen met te verven; muren binnen in de kerk, en de deuren.



- Een versterker en microfoon ! (285 euro) Ik kon kiezen tussen een lijstje van ´grotere aankopen´ en besloot om voor deze te gaan aangezien ze deze ook zouden beschikbaar stellen voor het schooltje, vergaderingen, verjaardagsfeestjes, enzovoort. Ik verschoot er wel van hoe duur dit hier eigenlijk is. De eerste die we tegenkwamen was al direct 1500 RS (500euro) maar dat was er direct eentje met echt alles erop en eraan, met ook teveel applicaties die wij absoluut niet zouden nodig hebben. Grappig is wel dat ze dze altijd testen in de winkel- hoe hard en luid hij kan gaan. Speciaal voor kerk-  aankopen hebben ze dan ook een kerkCD liggen. Ze letten bij de aankoop vooral op hoe luid het gaat, omdat ze toch wel graag hebben dat heel de omgeving in x aantal kilometer straal weet dat de mis bezig is.

 - Nog over: 172 euro !

Ik wilde eerst een feestje geven in de kerk en zo het geld ´overhandigen´ aan de verantwoordelijken van de kerk. Dit bleek volgens hen geen goed idee omdat hierdoor iedereen zou kunnen te weten komen dat ze geld hebben en hierdoor ook mensen ervoor komen vragen...

De school was deze week gesloten wegens stopzetting van het salaris van de buschauffeur (schoolbus) door de stad Santana, waardoor hij niet meer reed, waardoor leerlingen niet tot aan de school geraakten, waardoor het geen les is (ook al woont minstens de helft van de leerlingen in wandelafstand)...
Volgende week is het jammer genoeg al paasvakantie voor hen, waardoor ik niet weet of ik een groot afscheidsfeestje kan houden waarbij ik het materiaal overhandig!

Het is wel allemaal veel duurder dan ik verwachtte. Brazilie is al bij al niet zo een supergoedkoop land als het op sommige dingen aankomt. Alles wat met de kerk te maken heeft, bijvoorbeeld, vind ik persoonlijk zeer duur. In de winkel kom je vaak van die Jesus beelden tegen, of gewoon al bloemen voor in de kerk, en het verbaast mij keer op keer hoeveel zo een dingen wel niet kosten. Ze kunnen ook allemaal zo een hoge prijs vragen, aangezien iedereen zo gelovig is dat ze er graag een groot deel van hun budget aan uitgeven.

Deze week ben ik ook te weten gekomen dat ze steeds 30% (!!!) van hun loon moeten geven aan de Parochie van Santana do Acaraú voor ´hun schulden´ af te betalen. Ik wist echt niet dat zo een dingen nog bestonden, laat staan dat mensen hier nog voor zouden betalen. Ook als ze een cent geven tijdens de mis, moet hier 30 procent van gaan naar de parochie, 70 procent mogen ze houden voor de kosten van elektriciteit en eventuele vernieuwingen aan de kerk. Geen wonder dat ze nooit verder konden gaan met verbouwingen in de kerk, al het geld gaat naar de parochie.

____________________________

MEANWHILE in Poço Salgado;

Omdat het nog maar even is totdat we alweer weg zijn, is er toch nog wat werk te doen! Een paar vreemde weken waren het wel.

Eerst ging ik naar Fortaleza om Gert-Jan voor een week te helpen in zijn stageproject IPOM. Heel cool project daar ook; ze zijn gevestigd in een favela in Fortaleza en bieden naschoolse opvang dat gaat van Engelse les, muzieklessen, computerlessen, leren naaien, surflessen, groepsessies met een psycholoog, ... Ze worden hier echt opgeleid met het doel om hen uit de favela te krijgen. De leerkrachten zijn keigemotiveerd en als kinderen hier éen keer naartoe komen, blijven ze hier vaak ook. Hierdoor heb ik dan ook mijn eerste surflessen ooit meegemaakt! Wohow, ziet dat er even makkelijker uit dan het is.. Ofnee, eigenlijk ziet het er ook helemaal niet zo gemakkelijk uit he? Ik ben wel blij dat ik het gedaan heb, aangezien het vaak heel duur is om dit elders te doen. De zee ligt knal langs IPOM waardoor we op de middag gewoon even naar daar konden gaan-- surfers van de buurt komen ook allemaal naar hier omdat ze weten dat de golven hier goed zijn en er geen toeristen komen omdat het nu eenmaal in een favela gelegen is. Blijkbaar zijn er een aantal wereldbekende surfers ook afkomstig vanuit favela´s in Fortaleza- begrijpelijk aangezien kinderen hier vaak alleen les hebben in de voormiddag en dan elke namiddag en elk weekend besteden aan surfen, surfen, surfen.

Hier heb ik jammer genoeg geen foto´s van, aangezien er werd aangeraden om geen spullen mee te nemen naar de favela. Misschien ook best, want zo flatterend zag het er nu ook niet altijd uit! Het was een heel afgelegen strand met gigantisch grote golven, waarvan je al ´wauw´ denkt als je van op afstand ernaar kijkt, laat staan wanneer je in het water er recht tegenover zit te peddelen voor je leven !!

Hierna kwam ik toe in Poço Salgado-- maar hoorde ik dat het geen les was deze week omdat ´ de buschauffeur ziek is´ ook al woont de helft van de leerlingen dan in wandelafstand van de school.... Na een week is dit trouwens nog niet opgelost, blijkbaar scheelt er iets met de bus waardoor de lessen nog steeds niet kunnen doorgaan... De Brazilianen blijven je hier wel echt verbazen.

Dan begon ik maar te werken aan mijn Duurzaam Product (dupro) voor school; een Engelse basis cursus voor dummies en Engelse themabundels voor gevorderden :)


DUPRO (duurzaam product) voor school - Engelse cursus voor beginners/ bundels voor gevorderden

bundel voor gevorderden

bundel over recyclage voor gevorderden
 Natuurlijk doen we nog verder wat we al vijf maanden deden... Naar de mis gaan bijvoorbeeld!
mis
Ook zaten we een week zonder elektriciteit, natuurlijk NET de week dat het finale was van een beroemde telenovela Joia Rara.... balen dus! Dit was ook wel een aparte ervaring om met kaarsen rond te lopen ´s avonds en te vallen over een koe onderweg naar de kerk...
Op zich was het wel veel minder erg als ik verwachtte; eten heb je door gasvuur-- alleen ´s avonds was het iets minder praktisch.

Elke avond gingen we door met de voetbaltrainingen. Vele meninas van andere communidades kwamen ook af toen ze ervan hoorden, zodat ze ´eindelijk eens van hun buikje afgeraken´. Hierdoor kregen we allemaal eigenlijk echt een topconditie EN wonnen we dit weekend van de meninas van Morgado!!!!!!! Supertrots, aangezien we in onze vorige en allereerste match ooit tegen hen keihard waren verloren, en hen nu inmaakten met 2-0.


______________

COUNTDOWN:

Nog 17 dagen in de communidade
Nog 21 dagen en we zijn met alle Belgische studenten samen in Salvador voor een laatste zon, zee, caipirinha.
Nog 23 dagen en we zijn in Miami voor een tussenstop van 12u! Welcoooome to Miami, baby
Nog 24 dagen 'til home sweet home...

_____________

BEIJOS,

Laurinha