AMAZONE- tweedaagse

Het avontuur in de jungle werd helemaal compleet toen we vertrokken op tweedaagse. Met de kano vaarden we een uur dieper in de jungle- naar een kamp die een paar dagen eerder door een andere gids en andere turistas gebouwd was.

Hier hingen we onze hangmatten op, maakten een tochtje om de buurt te verkennen, stookten een vuurtje
en maakten de lunch klaar die de gids van de hostel had meegenomen (kip en rijst). Voor mij voelde dit nog steeds een beetje als scoutskamp, maar dan op een heel ander niveau wanneer je opeens de gids in de verte hoorde roepen 'MONKEYS' en we razendsnel naar daar liepen om ze ook te zien.

hout hakken met een machete

De muggen eten je hier levend op. Even hadden we dan ook een probleempje: ik had een beet in mijn pink van wat ik dacht een of andere spin te zijn aangezien hij groter en groter werd. Toen hij uitbreidde naar mijn hele hand, dacht de gids even dat het een slang kon zijn. Als het verder zou uitbreiden, leek het hem het best om terug te gaan naar Manaus voor evt antibiotica te halen om toch maar geen risico te nemen. Uiteindelijk bleef het dik, en besloten we om te blijven: het zou maar zonde zijn om de tweedaagse zo vlug op te geven.

We waren maar met zijn drietjes (Gert, de gids en ik) aangezien er net die dag geen nieuwe turistas bijgekomen waren. Wanneer er toch zouden komen, zouden we in ditzelfde kamp blijven. Maar wanneer er niemand nieuw bijkwam, zouden we naar het kamp gaan dat onze gids eerder had gebouwd, maar dit zou dan vele dieper in de 'echte jungle' zijn volgens hem.

Die middag gingen we ook naar een communidade die in de jungle woonde. Heel speciaal om te zien, en te vergelijken met de communidades waar wij verblijven. Ze zijn ook relatief arm; ze kunnen zichzelf van voldoende eten voorzien- elke dag hebben ze aanbod genoeg in de jungle van verse vis. Ook groeien
hier veel vruchten EN de Braziliaanse noot om te voorzien in hun voeding.

 

Daarnaast zijn ze wel heel afhankelijk van de weersomstandigheden. Ze wonen in paalwoningen, maar moeten deze om de twee jaar opnieuw renoveren doordat het water soms vele hoger komt als normaal en hun hele huis onder water komt te staan. Ze waren wel heel vriendelijk, en blij dat we hen kwamen bezoeken. Ik vond het een beetje dubbel; omdat er twee minuten na ons ook twee andere groepen arriveerden om dezelfde communidade te bezoeken. Ze krijgen zo elke dag enkele groepen die 'komen zien hoe ze leven'. Ik denk dat het beter was geweest als de organisaties onderling regelen om deze bezoeken te verspreiden- een paar groepen in de week. Maar je had dan wel weer de mogelijkheid om een souvenir te kopen, juwelen die ze zelf gemaakt hebben. 

We bleven toch even babbelen om onze dankbaarheid te tonen, en ze waren superblij om niet-Brazilianen te ontmoeten die toch al degelijk wat Portugees konden.

Hierna keerden we terug om de rest van de lunch op te warmen. Ook had de gids de nodige voorbereiding mee voor een toffe avond; Cachaça, limoen en suiker voor een lekkere caipirinha bij het kampvuur! Die avond sliep ik, dankzij de caipirinha's en het muggennet over de hangmat, als een roosje!

De dag erna was er nog steeds niemand, dus pakten we onze spullen en vertrokken we naar kamp nr. 2. Dit was inderdaad vele dieper in de jungle. Het was er opeens ook vele warmer; bomen en planten stonden hier dichter bij elkaar, met de machete moesten we ons dan ook een weg leiden naar het kamp. Het 'kamp' bestond uit palmboombladen- gezet tegen een boom.

'Goed genoeg om te overnachten', zei de gids, 'tenzij het gaat regenen... then we're screwed.' Uiteraard begon het die middag dan ook natuurlijk te regenen en BLEEF het regenen heel de nacht door. We zetten ons dan maar in het kamp, hopend dat het snel zou stoppen. Op zich is slapen in de regen zeker geen ramp, wel is het minder als je hangmat nat wordt en je kleren. We zongen een paar liedjes om te lachen met deze ellende-- de eerste hangmat van Gert was al doorweekt. Ik had blijkbaar er de beste plek uitgekozen, want doorheen heel de nacht heb ik relatief droog gelegen. De mannen hadden wat minder geluk en waren echt kletsnat. De pech die IK dan weer had was dat ik in het  midden van de nacht wakker werd en- echt waar- opeens een JAGUAR hoorde!!!

jaguar alert

 Fluisterend probeerde ik Gert en de gids wakker te maken- ik begon zelfs zo te waggelen om hen te kunnen duwen uit de hangmat toen geen van beiden wilden wakker worden. Even erna hoorde ik terug wat vogels fluiten, maar toch heb ik geen oog meer kunnen dichtdoen die nacht. De gids had de dag op voorhand ook gezegd dat, wanneer een jaguar geluid maakt, het vaak is om de dieren in zijn buurt te waarschuwen voor zijn aanwezigheid. Opeens is het dan ook volledig stil voor enkele minuten, tot de jaguar weer wat verder is. Wat hij ook zei was dat er een brulaap is die ongeveer hetzelfde geluid maakt als de jaguar, wat soms echt wel heel verwarrend kan zijn. Het geluid dat IK  hoorde werd dus wel degelijk gevolgd door een nooit eerder gehoorde stilte. Toen pas besefte ik dat ik wel degelijk in de ECHTE JUNGLE lag en dat ik uit de grond van mijn hart hoopte dat de jaguar al een ander vleesje had gevonden om te eten die dag.

 De ochtend erop vertrokken we dan maar terug naar de hostel, nog steeds in de gietende regen.

Die middag gingen we met de boot op zoek naar een 'sloth' (luiaard)! Maar na drie uur moesten we het ook opgeven, er was geen enkele te bespeuren. Om de ellende nog maar eens weg te lachen, hielden we een klein feestje in de hostel.

foto van andere groep!

De dag erna gingen we met nieuwe moed op zoek, en vonden er eentje! Echt heel grappige dieren. Hij zag ons aankomen met de kano en je ziet hem kijken voor twee minuten, om dan een volle minuut te nemen voor een arm omhoog te krijgen, een volle minuut voor de andere, en zo toch hoog genoeg te kruipen zodat eer dat wij arriveerden we er niet meer aan geraakten.

Die middag vertrokken we terug met de boot- busje- boot naar Manaus om wat souvenirs te kopen en die avond terug te keren naar Fortaleza.. Eind van de trip dus! We baalden allemaal wel een beetje dat het zo vlug was gegaan, en dat we de realiteit van de schoolopdrachten nu niet echt meer konden uitstellen.

Ik ben heel blij dat ik zoveel heb kunnen zien van Brazilië. Het is reizen op een manier die ik nooit eerder heb gedaan; het is veel leuker om de taal (beter) te kunnen en een land van alle kanten te bekijken (hoe ze wonen in the middle of nowhere- grootsteden Fortaleza/Rio/Brasilia- wonen in een favela- jungle- wonen in een jungle- toeristische trekpleister Foz.) Communidades vergelijken met Poço Salgado was een van de meest interessante dingen van de trip; ik merkte dat Salgado eigenlijk echt wel het meest arme dorpje was van al de dingen die ik nu al had gezien in Brazilië. Dit zorgde er wel voor dat ik terug keerde naar hen met vernieuwd respect en bewondering voor de manier waarop zij leven.

Veel liefs,

Laure-lise