Bom dia
amigos,
First
things first: een (late) Feliz natal voor al jullie lezers!! Hoewel jullie
allemaal zeer jaloers klinken naar de zon hier, de witte stranden, de
cocktails, etc. Moet ik ook toegeven dat ik het even moeilijk had om niet
lekker warm achter de kachel binnen te zitten met een glaasje wijn en een typische
kerstfilm à la Home alone.. MAAR natuurlijk ben ik ook zeer blij dat ik het
hier eens heb meegemaakt.
Kerst in
Brazilië verschilt van familie tot familie, van dorp tot dorp. In Santana do
Acaraù zag ik best nog veel huizen die volledig versierd waren met
kerstlichtjes en ook de straten waren hier ’s avonds wel mooi ingekleed.
In Poço Salgado daarentegen, is het heel duidelijk dat niet iedereen zulke kerstversiering en plastieke kerstbomen kan betalen. Wanneer ze dan wel iets kopen, is het vaak enkel kerstlichtjes om de voordeur mee te versieren. Meer versiering gaat dan naar het lokale kerkje waar ‘iedereen er van kan genieten’.
In Poço Salgado daarentegen, is het heel duidelijk dat niet iedereen zulke kerstversiering en plastieke kerstbomen kan betalen. Wanneer ze dan wel iets kopen, is het vaak enkel kerstlichtjes om de voordeur mee te versieren. Meer versiering gaat dan naar het lokale kerkje waar ‘iedereen er van kan genieten’.
Ook is
kerstmis voor hen niet uitdrukkelijk één kerstavond en één kerstdag. Het is
eerder verspreid van +- 22 december tot +- 26 december waarbij we ook al vanaf
midden december meer naar de kerk gingen, meer vieringen meededen met andere
communidades, etc. Sommige families geven wel cadeautjes aan elkaar, bij ons
was dit niet zo. We hadden met de jongeren onderling wel ‘Secret santa’ gedaan
dat iedereen een naam van een persoon trok en voor deze een cadeau van +- 10
reais zocht (3 euro). Maar het is dus niet zo dat er een gigantisch plastieke
kerstboom in de living stond met cadeautjes onder en op de achtergrond een
kerstcd.
Toen pas kregen we ook te horen dat een kerstfeest zoals wij het kennen werd gedaan op nieuwjaar bij hen, omdat veel familieleden nog moeten werken op kerstmis. Blijkbaar komt dan ook echt de hele familie van mijn gastgezin (+- 30 man) naar Poço Salgado om samen te vieren tot 5 januari! Ze vieren het dus wel MAAR wij hadden al gepland om op nieuwjaar naar Fortaleza te gaan, dus in die zin hadden we een beetje pech.
Het was dus heel vreemd voor Gert en mij, maar eigenlijk zagen we er ook snel de voordelen in: nu konden we een kerstdag vollédig invullen zoals we het zelf wilden. De 24e december gingen we in het dichtsbijzijnde stadje op zoektocht naar Wifi om te kunnen skypen met de familie. ’s Avonds maakte de gastmama van Gert een superlekkere ovenschotel en keken we ....
een telenovela! Kersteditie van Amor é vida, wat wil je meer!
De 25e gingen we wat aan het zwembad van Morgado hangen,
daar ook lekker eten en een paar pintjes drinken. Ook kwam Gert-Jan ons bezoeken, medestudent die zijn stage loopt in een
favela van Fortaleza. Het was dus totaal anders, en geen échte kerstsfeer zoals
je het kent, maar we hebben er toch het beste van gemaakt.
Ook besloten we dan
maar om allemaal samen een cake te maken, en bakten zelfs speciaal een voor mij
zonder chocolade!!
Toen pas kregen we ook te horen dat een kerstfeest zoals wij het kennen werd gedaan op nieuwjaar bij hen, omdat veel familieleden nog moeten werken op kerstmis. Blijkbaar komt dan ook echt de hele familie van mijn gastgezin (+- 30 man) naar Poço Salgado om samen te vieren tot 5 januari! Ze vieren het dus wel MAAR wij hadden al gepland om op nieuwjaar naar Fortaleza te gaan, dus in die zin hadden we een beetje pech.
Het was dus heel vreemd voor Gert en mij, maar eigenlijk zagen we er ook snel de voordelen in: nu konden we een kerstdag vollédig invullen zoals we het zelf wilden. De 24e december gingen we in het dichtsbijzijnde stadje op zoektocht naar Wifi om te kunnen skypen met de familie. ’s Avonds maakte de gastmama van Gert een superlekkere ovenschotel en keken we ....
een telenovela! Kersteditie van Amor é vida, wat wil je meer!
Hierna
gingen we uiteraard naar de mis, gingen we op restaurant met de gastmama- en
zus van Gert en dronken nog wat meer pintjes en Canchaça! We bestelden hier
trouwens lasagna en kregen een bord met ‘lasagna’ bestaande uit laagjes hesp,
kaas en een soort van videe.
Tot zover
onze ‘kerstdagen’ in het superwarme Céara. De 27E vertrokken we ’s
ochtends vroeg met de bus richting Fortaleza om hier een bus te nemen naar
Quixeramobim en Paus Branco waar nog twee andere studenten stage lopen. Het was
wel surrealistisch om nog eens allemaal samen te zijn, verhalen te vertellen en
te beseffen dat we hier al degelijk twee maanden zijn! (crazy) Het was ook wel
confronterend te zien dat zij eigenlijk wel in een voor ons rijk gezin woonden,
met vaak afwisselende maaltijden, vloeren(!), een mooie badkamer en toilet,
etc.
In Paus Branco gingen we dan ook maar allemaal samen een pintje drinken, deden een dauwtrip om de zonsopgang te zien (supertof!) en gingen ook naar het lokale Forro- feest om wat te dansen.
In Paus Branco gingen we dan ook maar allemaal samen een pintje drinken, deden een dauwtrip om de zonsopgang te zien (supertof!) en gingen ook naar het lokale Forro- feest om wat te dansen.
Vandaag
nemen we dan allemaal samen de bus naar Fortaleza om morgen nieuwjaar te
vieren! Het zou er razend druk zijn, iedereen zou in het wit gekleed zijn én
het zal mijn eerste nieuwjaar aan het strand worden!! Alvast voor iedereen een
Feliz Ano Novo J dat
al je voornemens realistisch maar toch amibitieus mogen zijn, opdat je ooit
genoeg geld kunt inzamelen om zelf Brazilië eens te gaan bezoeken want het is
écht de moeite, dat we dan samen kunnen gaan en ik je de beste plekjes kan
tonen om caipirinha’s te drinken aan het strand!
Que
saudade, mais com muito amor,
Laure
Geen opmerkingen:
Een reactie posten